Afscheid

Hallo allemaal,

Nu dan toch eindelijk een bericht uit Nederland! Vorige week donderdag ben ik gelukkig veilig op Schiphol geland.

Maar ook deze terugreis verliep niet helemaal zonder problemen. Ik was al goed door de paspoortcontrole in Quito gekomen, sta ik te wachten bij de 'boarding gate', wordt opeens mijn naam omgeroepen. Na de ervaring van een week eerder op het vliegveld sloeg toen toch even de angst toe. Het bleek te gaan om een bagagecontrole. Ik moest mee met een politieagent waar één van mijn tassen al klaar stond om helemaal uit te pakken, voor een controle op verdovende middelen. En toen haalden ze opeens een wit pakketje uit mijn tas waarvan ik even niet meer wist wat het was... Gelukkig loos alarm, want ik herinnerde me opeens weer dat ik wat producten van zout had gekocht op de zoutvlakte in Bolivia, en die mochten natuurlijk zonder problemen de grens over. Naar de gekopieerde cd's die ik ook nog in mijn tas had zitten hebben ze niet eens gekeken... Na de controle mocht ik gelukkig gewoon in het vliegtuig stappen.
Bij de overstap in Madrid wist ik meteen weer dat ik op het Europese vasteland was: mijn wisselgeld kreeg ik na het kopen van een hamburger zonder problemen terug en het wc-papier mocht ik weer gewoon doorspoelen i.p.v. in de prullenbak gooien...
Bij aankomst op Schiphol moest ik nog even op mijn bagage wachten maar kon daarna gelukkig al snel mijn ouders, broers en zus zien wachten... Dacht ik..Helaas mocht ik er weer niet door, want ik werd er weer uitgepikt voor een controle. Deze keer gelukkig alleen alles een keer door de scanner en daarna ben ik in de armen van mijn familie gevlogen. Echt fijn dat ze er allemaal waren!
Op weg naar een restaurantje aan de Loosdrechtse plassen direct weer genoten van het platte, maar prachtige Nederlandse landschap.
Het zal zeker weer flink wennen zijn de komende tijd. Van de andere kant is het ook heerlijk om in zo'n goed georganiseerd land te mogen leven en al mijn vrienden en familie weer te zien!

Van de ongeplande verlenging van mijn reis heb ik nog wel een mooie extra vakantie weten te maken en heb echt nog op een fantastische manier afscheid kunnen nemen van Ecuador.
Nadat al mijn papieren voor het visum in orde waren gemaakt ben ik (donderdagochtend) vertrokken naar Misahualli, een klein plaatsje in de jungle ten oosten van de Andes. Eerst een ongelooflijk mooie busrit vanuit Quito, met paramohoogvlaktes vol mos en vervolgens een steeds groener wordend landschap vol palmbomen en rivieren. Moest nog een keer overstappen in Tena, zo kwam ik aan het begin van de avond in het dorpje aan. Daar direct een hostal gezocht en een toer geboekt naar een waterval voor de volgende dag.
Ik werd de volgende ochtend door een open truck opgehaald voor een rit naar een lodge in de jungle van waaruit de wandeltocht zou starten. Daar stonden al twee andere mensen te wachten. Vervolgens zijn we in een kleine kano de rivier overgestoken. De wandeltocht zelf zou door primair regenwoud zijn en fantastisch mooi en onvergetelijk zijn. Maar helaas... er was net een nieuwe weg aangelegd naar het dorpje vlakbij de waterval en bijna al het regenwoud was vernield. Heb eerst nog gedacht om mijn geld terug te vragen voor deze teleurstellende tocht. Aan de andere kant was het voor mij een goede les om te zien wat de ecologische gevolgen zijn van de economische ontwikkeling van een dorp. Het deed me beseffen dat er snel een goede bescherming moet komen. Na de toch natuurlijk nog wel gezwommen in de waterval. Uiteindelijk toch een mooie dag gehad, het was inderdaad onvergetelijk, maar in een nieuwe tour had ik echt geen zin meer.

Gelukkig bleek Misahualli ook nog een prachtig rivierstrand te hebben, en tot mijn verrassing liepen er overal kleine kapucijneraapjes in het wild rond (was nog bijna mijn bril kwijt ook door die brutale aapjes...). Genoeg dus om je een hele dag te vermaken! Ik had op het strand al snel contact met de 'locals'. Dat heb je blijkbaar toch eerder in zo'n klein dorpje dan in een enorme stad als Quito. 's middags heb ik een mooie tocht gemaakt in een autoband over de rivier ('tubing') en 's avonds ben ik met wat mensen uitgeweest in de plaatselijke discotheek.
De volgende dag ben ik met een groepje naar een museum geweest met één van de gemotoriseerde kano's die daar her en der op het strand liggen. Dus heb weer wat toekans, schildpadden en slangen gezien. Daarna heerlijk in een hangmat gehangen met uitzicht op het strond.
Aan het eind van de middag kwam één van de jongens uit het dorp naar mij toe die zegt dat hij weer ging 'tuben' met wat toeristen, en hij wilde mij ook overtuigen weer mee te gaan. Nou goed, uiteindelijk maar gedaan. Naast de twee andere toeristen pikte hij onderweg nog even zijn hondje (!) op om mee te gaan op de autoband. De hond flikkerde alleen halverwege bij een enorme stroomversnelling van de band af en verdween onder water. Hij kwam gelukkig wel weer boven. We hebben erg gelachen om iedereen weer in het gareel te krijgen voor het laatste stukje rivier.
Die avond nog wat rondgehangen met de halfdronken dorpsjeugd, die graag hun Engels wilden oefenen.... Ik had me nog nooit zo verbonden gevoeld met het Ecuadoriaanse leven als in dit laatste ongeplande weekend van mijn reis...

Maandag ben ik verder gereisd naar Papallacta, dat ongeveer halverwege Tena en Quito ligt. Daar liggen de allermooiste heetwaterbronnen van Ecuador, en ik was er nog niet geweest.... Die moest ik dus echt zien. Het zag er inderdaad allemaal fantastisch uit: iets van 20 verschillende baden midden tussen de groene bergen, alleen jammer dat het vrij bewolkt was. Ben ook eens gaan informeren naar de mogelijkheden voor een massage of andere behandeling. Alleen een watermassage was nog beschikbaar. Het bleek te gaan om een hogedrukmassage met een enorme brandweerspuit (gelukkig met warm water!). Een beetje vreemd, maar wel lekker. Kwam uiteindelijk terug in het inmiddels halflege bad ook nog twee Nederlanders tegen die toevallig in hetzelfde hostal wilden slapen als ik sliep. 's Avonds dus nog even gezellig wat samen gedronken.

De volgende dag moest ik toch maar weer terug naar Quito. Woensdag had ik immers mijn vlucht terug en wilde niet op het allerlaatste moment aankomen. Na een razendsnelle terugreis kon ik weer terug in mijn bekende hostal in Quito. Ik had daar een eigen kamer geboekt zodat ik mooi de ruimte had om mijn bagage weer opnieuw in te pakken.
's middag nog even Quito in geweest naar het Museo del Banco, een nationaal museum met van alles op het gebied van archeogie, geschiedenis en kunst. Ongelooflijk mooi, maar wel een overdaad na al zo'n drukke week.
's avonds sliep ik al bijna, toen ik begreep dat wat andere hostalgasten nog gingen stappen. Dat kon ik natuurlijk niet voorbij laten gaan op mijn allerlaatste avond.... Uiteindelijk een aantal bars en discotheken bezocht en gedanst met de lokale schoonheden. Echt een waardige slotavond in dit prachtige land!

De volgende ochtend toch echt voor het laatst bij Camino Especial langsgeweest, waar ik weer erg hartelijk werd ontvangen door Haydee en Daniëlle. Werd ook weer direct om de hals gevlogen door alle mensen. Ik hadeen fotolijstje besteld, maar dat was helaas nog niet af. In plaats daarvan kreeg ik nog wel een heleboel Ecuadoriaanse kettingen, sjaals en sleutelhangers mee om in Nederland te verkopen. De opbrengst daarvan gaat ook rechtstreeks naar het project! Gelukkig had ik nog een klein beetje ruimte in mijn tassen om het allemaal mee te nemen. Moest alleen mijn tas weer een beetje herpakken.
Aan het einde van de middag mocht ik (na een nieuwe bagage in- en uitpakronde...) deze keer gelukkig wel op het vliegtuig stappen en moest ik toch echt afscheid nemen van Ecuador!

Saludos,

Sybren

P.S. Mocht je interesse hebben om wat van de sjaals, sleutelhangers of kettingen te kopen, neem dan even contact op met mijn ouders.
P.S.2 Het uploaden van de bijpassende laatste foto's is helaas nog niet gelukt. Zodra ik dat voor elkaar heb, laat ik het weten.