Hollanders op hoogte

Hallo allemaal,

Eindelijk heb ik weer eens tijd en een redelijke internetverbinding gevonden om mijn foto´s te uploaden en een nieuw verslag van mijn belevenissen te schrijven. Ik ben op dit moment in Sucre, de officiële hoofdstad van Bolivia. Een erg mooi koloniaal stadje, met natuurlijk de nodige kerken en andere monumenten. Wel merk ik dat ik een beetje monumenten- en ruïnemoe wordt, en een nieuwe stapel stenen zegt me niet meer zoveel. Maar toch, een leuke stad om even te relaxen en mijn verslag bij te werken.

De vorige keer was ik geëindigd in Copacobana aan het Titicacameer. Van daaruit heb ik een bus genomen naar La Paz, de hoogste (maar onofficiële!) hoofdstad ter wereld op zo´n 4000 m. Een redelijk korte (slechts 4 uur), maar bijzondere rit, waarbij de bus op een wankele boot werd gereden (met de bagage op het dak) en de passagiers zich maar moesten zien te redden. Gelukkig wist een meer ervaren passagier te vertellen dat er ook kleinere passagiersbootjes naar de overkant gaan... Dus zo konden we toch gewoon onze reis vervolgen. We waren ik en een Nederlandse jongen, Bas, die ik de avond tevoren in Copacobana tegen was gekomen. In de bus kwamen we ook nog een Nederlands meisje tegen, die vrijwilligerswerk ging doen in Copacobana.

Of het door de hoogte kwam of niet, maar bij aankomst in La Paz voelde ik me een beetje ziekjes. Dus daar vooral veel in bed gelegen. Wel jammer in een gezellig hostel met bierbrouwerij (een eigengebrouwen biertje per dag bij de prijs inbegrepen!). Ik heb nog wel de stad verkend, dus veel markten en pleintjes heb ik gezien. Verder ben ik een dag met Bas en een Brits meisje die we in het hostal tegenkwamen nog een dag naar ´Valle de la Luna´ toegeweest, een door erosie ontstaan landschap vol vreemdvormige modderheuvels. Heel bijzonder om te zien! Daar kwamen we ook een kunstenaar tegen die ons veel over de geschiedenis van Bolivia wist te vertellen. Je merkt in Bolivia namelijk een steeds groter wordende invloed van de oorspronkelijke indiaanse bevolking (hier de grootste bevolkingsgroep, maar lange tijd een uitgebuite of genegeerde bevolkingsgroep). Veel mensen hier spreken ook hun eigen taal, Aymara of Quechua, en Spaans als tweede taal. Bij de kunstenaar heb ik een mooi beeldje gekocht van Pachamama, de god van de inheemse bevolking die moeder aarde voorstelt.

Ook heb ik een coca-museum bezocht, tot stand gekomen met behulp van een Nederlands coca-instituut, en een muziekinstrumenten en archeologisch museum. Bijzonder was ook een bezoekje aan de heksenmarkt, waar ze tussen allerlei duistere beeldjes en kruidendrankjes ook gedroogde Llama-foetussen hebben hangen. Allicht zal het helpen, maar dat ging me toch te ver om me van de ziekte af te helpen. In La Paz was trouwens ook een restaurant waar ze bitterballen en hutspot op de kaart hebben staan, dat hebben we natuurlijk ook uitgeprobeerd.

Eigenlijk wilde ik daarna het hooggebergte boven La Paz gaan verkennen, maar omdat ik vreesde dat mijn niet lekker voelen wel eens met de hoogte te maken zou kunnen hebben, heb ik toch maar de laatste opgezocht en ben verdergereisd naar Cochabamba. Een economische belangrijke stad (veel coca(ine) en andere plantages in de buurt...), maar niet heel toeristisch. Gelukkig wel een stuk lager, en dus warmer.. Er is ook een mooi kabelbaantje naar een heuvel met een christusbeeld waar je in kunt. En natuurlijk heb ik ook even ´in de armen van christus´ geweest...

Daarna ben ik doorgereisd naar Villa Tunari, waar een opvang is voor ontheemde tropische dieren. Helaas was het nogal regenachtig bij aankomst en was het park dicht. Gelukkig was het een dag later beter weer en kon ik toch nog even ´aapjes kijken'. Daarna moest ik een manier zien te vinden om in Santa Cruz, mijn volgende bestemming aan te komen. Er rijden genoeg bussen langs, maar zie er maar eens eentje aan te houden! Dus heb ik een taxi genomen naar een plek waar bussen meestal stoppen om te lunchen, en heb daar een bus aangehouden. En natuurlijk was er een bus die me mee wilde nemen, wat ze er alleen niet bij verteld hadden was dat er eigenlijk geen zitplaats was en ik dus de volgende vijf uur zelf maar een plaatsje in het gangpad moest zien te vinden. En dan was er nog een verkoper van zalfjes in de bus die om zijn spullen te verkopen steeds over mij heen moest zien te kruipen. Gelukkig was er uiteindelijk iemand die opstond en kon ik het laatste uur normaal zitten. Santa Cruz is de grootste, en meest tropische stad van het land. Naast het plein is het niet een heel bijzondere stad. Ben nog op zoek gegaan naar een markt van Mennonieten, maar helaas niet gevonden.

Vanuit Santa Cruz ben ik verdergegaan naar Samaipata, een klein, maar prachtig gelegen dorp midden in de groene bergen. Ik had daar een hostal gevonden met Vlaamse eigenaars, met een enorme achtertuin. Viel met mijn neus in de boter, want die avond hadden ze net een technoparty gepland. Maar voor de volgende dag(en) had ik al een tweedaagse wandeltocht geboekt, dus ben toch maar vroeg gaan slapen. Echt een hele mooie toch waarbij we langs een vallei kwamen vol met Condors, die op het water van een riviertje afkwamen om zich te wassen. We hebben die nacht de tent opgeslapen in de buurt van een waterval en hebben daar ook gekookt. En de volgende dag hebben we daar ook gezwommen, maar wat was het water koud... Mooi was het wel. Ook hebben we een wandeltocht gemaakt waarbij we ons een weg moesten snijden tussen de begroeiïng door en over riviertjes heen (ja, helaas had ik natte voeten..).
De dag erna met een Australiër een grote oude Inca'ruïne bezocht (de meest oostelijke die er te vinden is) en de bus genomen naar Sucre.

Bijna drie uur op een bus staan wachten, waarvan ik vreesde of die nog wel zou komen. Maar gelukkig, uiteindelijk kwam die er, en was er genoeg ruimte om ook nog redelijk te kunnen slapen. Afgezien dan van de onverharde weg waar we overheen reden, waardoor de bus de hele nacht heen en weer schudde.

Sinds gisteren dus in Sucre. Doe het hier een beetje rustig aan. Er zijn hier lekkere restaurants (waaronder één met Nederlandse eigenaars, een appelflap en Bossche Bol heb ik al achter de kiezen...).
Vanochtend heb ik een dinosauruspark bezocht. Zo´n 20 jaar geleden hebben ze hier namelijk allemaal pootafdrukken van verschillende dinosauriërs gevonden, de grootste verzameling ter wereld. Helaas moet je er vanaf een flinke afstand naar kijken, maar gelukkig zijn er wel allerlei gipsafdrukken en enorme replica´s van deze dieren te vinden.
Vanmiddag ga ik het stadje nog wat verder bekijken.

Morgen reis ik weer door naar Potosi, en vanuit daar naar de zoutvlaktes van Uyuni.

Foto´s van mijn reis totnogtoe door Bolivia, vind je op: http://picasaweb.google.com/sybren.bouwsma/Bolivia#

Saludos,

Sybren